Dat zou ik toch onderhand wel moeten kunnen. Het voorraadje bakmeel wat ik had aangelegd, gaat ons nu van pas komen. Het eerste pak wat ik openmaak, is spontaan gaan leven. Het krioelt er van de mini zwarte stippen die als je goed kijkt, pak je bril maar, van plaats veranderen. De mijt, beestjes die van het meel leven, vuilnisbak open en weg ermee. Helaas daar ben je er niet mee, de hele meel voorraad moet gecontroleerd worden en daarna, alles wat goed is, lucht dicht verpakt in een handig zipper zakje. Laat ik het me gemakkelijk maken, pak gewoon een pak kant en klaar mix , wit brood van AH. Geen gist toevoegen, zit er al door heen. Meel in de kom, lauw water afmeten en kneden maar. Niet te lang want dan kneed je het deeg, dood. Vochtige schone theedoek over de kom leggen en een plaatsje bij de verwarming zoeken, die aan is. Nu gaat het rijzen, liefst de pan uit. Maar als ik de theedoek optil, wat zie ik , een zielig bergje deeg. Helemaal niet gerezen, zo dood als wat. Ik geef het niet zo gauw op, theedoek weer vochtig gemaakt, warmer plekje gezocht en weer 40 minuten afgewacht. Met uiteindelijk het zelfde resultaat, gewoon de pedaalemmer in. De verpakking ligt noch op het aanrecht en voordat die in de papierbak verdwijnt, bekijk ik die, bruikbaar tot 21-10-20. De gist die er al door zat, had allang zijn kracht verloren. Mijn volgende taak , de corona voorraad op datum controleren.
Vandaag waag ik weer een poging. Gezellig toch, het ruikt altijd zo lekker en als het dan uiteindelijk gelukt is, is het binnen no time opgegeten. Het wordt echt gewaardeerd zelfs al is het zo hard als een steen, smeer er maar een dikke laag roomboter op. Morgen gaan we toch maar even bij de bakker een vers broodje kopen, net zo makkelijk, maar niet zo lekker!
Leave a reply