Vorig jaar maart zijn Bob, ik en Luca, onze hond, in quarantaine gegaan op Texel. Achttien jaar geleden hebben we onze oude caravan daar verruild voor een huis. Zeer lux, voor oud N.T.K.C. kampeerders.
Even reclame maken voor die club; wil je in Nederland kamperen op niet commerciële terreinen, voor een heel klein bedrag en heb je geen bezwaar om een keer per 14 dagen een corvee (zoiets als de toiletgebouwen schoonmaken) te doen? Dan is dit de club voor jou!
Wij hebben daar jaren gekampeerd, toevallig waren onze ouders daar al lid toen wij nog klein waren. Nog leuker ga ik het nu maken, mijn man en ik hebben elkaar op het N.T.K.C. terrein op landgoed de Treek leren kennen.
Nu even naar die strooiauto. Het is de eerste keer dat ik die hier ‘s avonds zie rijden. Hij ging tot aan het N.T.K.C.-terrein en weer terug. Wij wonen ongeveer 5 minuten lopen daar vandaan.

Door corona is alles anders. Op Texel lopen Bob en ik weinig risico. Via de computer hebben we genoeg werk. We zijn inmiddels boven de zeventig, maar aan werken zijn we verslaafd. Bob wisselt het af met gitaarspelen, ook een erfenis van het kamperen en ik heb hier een heerlijk atelier. Maar het kan dus zijn dat we morgen wakker worden in een prachtige witte wereld. Daar is iedereen zo aan toe, na al die grijze dagen. Een besneeuwd duinlandschap hebben we, denk ik, 10 jaar geleden voor het laatst gezien. Toen liepen er nog schapen in de duinen. Daarna werd dat verboden. Gelukkig heb ik er nog een paar schilderijen van gemaakt. Er hangen er twee heel hoog in mijn atelier. Ik zal morgen kijken of ik er voor dit blog een foto van kan maken.

Inmiddels lopen er konikpaarden, een grote groep hengsten, maar die hebben de duinen vertrapt en zijn nu naar de Postweg verbannen. Kom, ik ga lekker slapen tussen de flanellen lakens en wie weet, morgenochtend een …

Deze ochtend nog geen sneeuw, maar aan het begin van de middag begon het toch echt te sneeuwen, wel 2 cm, wat een betoverende wereld! Het was maar voor korte duur, maar we hadden sneeuw!!!
Leave a reply